کوله بارم اگر چه از توشه راه تهی است..انباشته از توکل که هست!!

اگر چه از پنجه های وحوش گناهانم بر چهره ام خون ترس نشسته است.

اگر چه دستم از آنچه کرده است می لرزد و اگر چه موریانه های بیم...

استواری پاهایم را سست کرده است...

***

دلم امیدوار رحمت توست و خاطرم جمع لطف تو

اگر چه خزه گناهانم مرداب دلم را هر لحظه به عفونت عذاب نزدیک میکند...

آفتاب اطمینان به تو هنوز در آسمان وجودم می درخشد.

اگر خواب سرد زمستانی گناه دلم را به انجماد کشیده است...

نسیم بهاری اعتماد به لطف تو در آوندهای دلم هیجان تازه آفریده است.

اگر چه دانه وجودم زیر خاکهای غفلت و نسیان

در اشتیاق خورشید تو ....شکفتن را از یاد برده...